Region

Rys geograficzny

Kurpie Zielone na mapie Polski

Równina Kurpiowska – region geograficzny zwany pospolicie Puszczą Zieloną – Myszyniecką, Puszczą Kurpiowską. Rozciąga się na sandrze, którego obrzeża wyznaczają naturalne formy krajobrazu. Od północy czyli Pojezierza Mazurskiego, granicę wyznaczają resztki moren czołowych ostatniego zlodowacenia bałtyckiego wzdłuż linii: Chorzele – Pełty – Wolkowe – Turośl.

Od wschodu Wysoczyzna Kolneńska i rzeka Pisa. Od północnego-wschodu Turośl. Od zachodu Wysoczyzna Ciechanowska, górny i środkowy bieg rzeki Orzyc po górny odcinek rzeki Ruż, aż do jej ujścia do Narwi w rejonie Sielunia. Na południu Międzyrzecze Łomżyńskie, granicę zaś wyznacza dolina Narwi. Charakterystyczną cechą jest monotonia krajobrazu wyrażająca się szerokimi, zabagnionymi dolinami, prawych dopływów Narwi, Orzyca, Omulwi, Rozogi, Szkwy, Pisy. Na działach wodnych występują wydmy najczęściej pokryte lasami sosnowymi z domieszką świerku. W dolinach rzek podmokłe łąki, sporadycznie bory bagienne np.: Olsy koło Płoszyc.

Obszar Międzyrzecza Łomżyńskiego między Narwią, a Bugiem krajobraz ze starszego zlodowacenia środkowo-polskiego to zdenudowana równina moreny dennej. Ogólnie teren płaski, tylko część moreny czołowej w rejonie Łomży-Czerwony Bór tworzy wzniesienie do kilkudziesięciu metrów wysokości względnej. Południowa część – w rejonie do kilkudziesięciu metrów wysokości względnej. Południowa część – w rejonie Ostrowi Mazowieckiej, Broku, Wyszkowa, i Pułtuska, rozciągający się obszar to Puszcza Biała. Na której terenie szereg miejscowości od lat trzydziestych XVIII wieku zostało ponownie zasiedlonych, w części lub całkowicie przez rodziny kurpiowskie z terenu Puszczy Zielonej. Ten rejon został nazwany Kurpiami Białymi w Puszczy Białej.

Kalendarz imprez